17.Bartuś Cardigan, cz.3

Helloł (celowo)

Dzisiaj przyjeżdżają do mnie kuzyni, noo, zaraz prawie, ale zdążę napisać, bo obiecałam że będzie w tym tygodniu, więc musi być, prawda? :)

Bartuś Cardigan

Cz.3

pt."Spotkanie z dziećmi"

Dopiero co wyrwany ze snu Bartek, nie bardzo wiedział co się stało. Wydostał się z krzaków, do których cisnął go nieprzyjemny kocur. Był cały posiniaczony, i obdarty, od gałęzi. Wstał i poszedł kilka kroków przed siebie. Przyłożył gorączkowo nos do ziemi, próbując rozpoznać jakikolwiek zapach. Bez skutku. Nagle poczuł, że pada na niego jakieś bardzo, ale to bardzo rażące światło. Obrócił łebek w tym kierunku, mrużąc oczy. Wtedy nagle odzyskał pełną świadomość – samochód zmierzał prosto na niego! Pies obrócił się do ucieczki, słysząc głośne trąbienie. W ostatniej chwili wpadł ponownie w bardzo kłujące chaszcze. Auto przejechało.

***

Kiedy się obudził, leżał bezwładnie na prawym boku. Ktoś obok kręcił się bardzo i śmiał. Usłyszał dziwne głosy, których nie znał. Były piskliwe, a także dość zabawne. Podniósł głowę i zobaczył kilkorga dzieci jego wieku, bawiących się. Z początku nawet nie zauważyli, że Bartek odzyskał przytomność. Dzieciaki biegały za sobą na trawie, tuż koło jezdni, goniąc się. Cardigan wstał, nie będąc pewny, co właściwie się dzieje. Wtedy podbiegł do niego niski, młody bulldog.

- Berek! – wrzasnął uderzając go w bok.

Bartek aż odskoczył. Dzieci spojrzały na niego dość dziwnie.

- O co wam chodzi? – spytał Bartek szczerze przerażony.

- Jak to co? – zapytała ruda kotka – Gramy w berka.

- Co to jest? – odparł Bartek.

Wtedy wszystkie dzieciaki prychnęły wielkim śmiechem. Młody Corgi nie wiedział, o co im chodzi. Nigdy przecież nie bawił się z innymi zwierzakami w berka. Ogólniej mówiąc – w nic się nie bawił.

- To taka gra! – wytłumaczył bulldog. – A ty? Skąd się tu wziąłeś?

- Szukam porywacza. – oznajmił piesek bojąc się ich reakcji.

- To jakaś nowa gra? – zapytał malutki kangurek który wyszedł zza kotki.

- Nie! Czy wy niczego nie rozumiecie!? – wrzasnął Bartek.

Zapadła wtedy bardzo niezręczna cisza. Bulldog popatrzył na kotkę, a ona na kangura. Wymieniali spojrzenia, kiedy Corgi nieco się uspokoił. Przyjrzał się im spokojnie, nieco zdziwiony, że bawią się zaraz przy drodze, gdzie w pobliżu nie widział ani jednego zabudowania.

- Pochodzę z LPSLandu. – odpowiedział po chwili. – Wyruszyłem w podróż aby znaleźć porywacza, który zabrał małe kociątko swojej matce. Stwierdziłem, że muszę mu pomóc.

- Aż z LPSLandu!? – wybuchła przerażona kotka.

- Tak. A jeśli mogę spytać, gdzie teraz jestem? – zapytał

- Widzisz te malutkie domki, tam? – spytał kangurek wskazując łapką, a gdy Bartek skinął głową, zaczął kontynuować. – To właśnie tam zaczyna się LPSWaterfall.

- Tam mieszkamy – dodał bulldog.

Następnie Bartkowi aż zakręciło się w głowie. Kotka widząc jego dziwną reakcję podeszła energicznie i złapała go za łapkę.

- Dobrze się czujesz? – zapytała zatroskana.

-Nie, tak, to znaczy… - zachwiał się – Już dobrze, dziękuje.

- W jaki sposób przebyłeś tyle kilometrów!? – zapytał zafascynowany bulldog patrząc na niego z odległości kilku centymetrów

- Zaczekajcie! – wrzasnął kangurek i odciągnął psa od Bartuśka – Nic o nim nie wiemy! Może nam coś zrobić!

- Rzeczywiście. – przyznała kotka i odsunęła się. – Kim właściwie jesteś?

Bartek zmierzył ich wzrokiem, wziął głęboki oddech i zaczął opowiadać.

c.d.n. ^^


Mam nadzieję, że fajne. ;))
Pzdr.,
BM